من همیشه نیمه راه به خودم می ایم.وقتی دقیقا یک کوچه به بازگشت باز است.و راه جلو سرسبزتر از همیشه،افتابی تر و اغوا کننده تر شده.زمانی که 30 درصد به اتمام اکسیژن مغزی ام مانده از خواب میپرم.و یک مدت کوتاه فکر میکنم که چه اتفاقی افتاد که این اتفاق افتاد.خیلی کم فکر میکنم.همیشه به اتفاقات زندگی ام کم فکر کرده ام.هیچوقت چیزی مرا نکشانده به خیره شدن به دیوار.کم پیش می اید رفتار ادمی را بعد از اتمام یک کار مورد برسی قرار بدم.هر حسی که از پشت دیوار فکرش به چشمم میخورد بازخوردم از ان ادم در همان لحظه است.وقت بار دیگر برحسب اتفاق ان ادم را ببینم منتظر واکنش جدیدی ام.وقتی توانستم حدس بزنم.وقتی تحت کنترلم در امد دیگر تمام است.مرا به خیر و اورا به سلامت.
تمام دوستی هایم اینگونه تمام شد.دقیقا در نقطه اوج.همیشه تابعی بوده صعودی و بعد ترمز.قطع شدن.روی این عکس کیلیک کنید.همینگونه ام من.و ان گردالی قرمز که میبینید اتمام ان دوستیست.دیدید؟همش صعود بود و رو به بالا.حتی یک چین خوردگی هم روی خط وجود ندارد.همینطوری عین طناب که از سقف اویزانش کرده باشند.صراط مستقیم ان دنیا.
فکرش را بکنید که در یک جمع چند نفر تشنه به خون من،منتظر جواب و دنبال رویِ توجیهات و انکاراتم مدام از حرف ها و رفتارهایم طور دیگر برداشت میکنند.عکس العمل های چپکی ام را راستکی میگیرند.و پرونده سنگین مرا سنگین تر میکنند.خدا هم کم نمی اورد.نگران نباشید.پوست مرا کنده است.توقع ندارم کسی بامن خداحافظی بکند.فقط بنویسند در جایی که "او" گفت: اخر کارم بسم الله بگویید.چون ما مثل پرنده مردنی نیستیم.و حالا حالا مانده است.هاهاها!+علامت همیشگیم.
دست خودم نیست که نمیتوانم "چیزی را که اهلی کرده ام"را نگهدارم.همیشه ته تفکراتم تنها ام.یک کوله پشتی.خودکار بیک.لیوانِ سفیدی که رفیق من و چایی ام است.شلوار لی گشاد.مانتوی گشاد ترِ راحتی.کتاب حافظ و صحیفه سجادیه و عطر جیبی پنج تومنی سفید.و صد البته جاده.همین.من حتی نسبت به علایقم هم بی مسئولیتم.سخت میتوانم چیزی مشترک پیدا کنم با همسن و سالانم.خیلی سخت.شاید اگر 6 سال پیش بود میتوانستم مغزشان را با هرچیزی که الان به ان "مد" یا "افکار لاکچریانه" میگویند بخورم.اما تاریخ انقضای "آنم"خیلی وقت است سرامده.دل مشنگی خنده های بلند گریه های کمرنگ و بیخیالی را در پیش گرفتم.توی بی تعهدی و "عین خیالم نبودن" باز هم خوش درخشیدم.و چقدر کم بودند کسانی که مرا میشناختند یا جدی میگرفتند.
خلاصه که.روزی از کالیفرنیا برایتان پیام خواهم گذاشت.با یک قهوه داغ.کمی در لوس انجلس.در خیابان pacific در کافه "ارتباط"D: یا همون conection
منوی خوبی داره فضایشم عالیه دوستان.خیلی خیلی خیلی. پنجره زیاد داره.اینم یه سری عکس از داخلش.عکس عکس
خوش بگذره.مرسی گوگل مپ.
گوشی هم فرا دهیم به all the good girls go_billie اهنگ
