تجربه گر

سلام. چرا اینقدر ساکتی ریحانه؟ ما منتظریم ها. برامون از زندگی این روزهات بنویس. از شیرازی که اون همه شوقشو داشتی.از دانشگاه و دانشکده و دوستان جدید و ...

راستی می خوام تو وبلاگم عکس بذارم بلد نیستم. بهم یاد می دی؟

نمی دونم دلیل افرینشم چی بوده. اما میدونم به خاطر چی زندم. 

گل صلح و نغمه

این دو تا پایه های زندگی منن. رسالت پایانیم آینه که یه نویسنده مارتین گونه بشم که طرفداراش سرش قسم می خوردن. دوست دارم مردم عاشق شخصیتا بشن و مثل من که جدول درست کرده بودم برای رسیدن نامه هاگوارتز و روزها رو خط مییزدم، موقع نیومدن نامه هاگوارتز شون ناامید بشن و یه رو غذا نخورن. مثل من.

هدف پایانی رو میدونم. دو تا نقشه هم برای رسیدن بهش دارم

ولی خدایا....خیلی مارتینی

شخصیت جالبی واسه طراحی کرده. مشکلی ندارم. ولی هنوز نتوانسته هدفمو بهم تزریق کنه. فکر کن ویندوز لپتاپش پریده لابلای مربوط به من پاک شدن

نه دیگه نگفتم اصن توانایی نداریم. هدفمونو نویسنده تعیین کرده. بقیش با ماست

اگه دنیا رو تاب در نظر بگیری، انسان هم شخصیت...میفمیم رسالت ما همون هدفه برای شخصیت. توی داستان..اول یه هدف کوچیک به شخصیت میدی. بعد بزرگتر. بعد هدف اصلیش و بعد مقصد.(مرگ یا پایان داستان) فکر کنم ما هنوز داریم اون هرفای کوچیکو انجام میدیدم و بهشون میرسیم.

البته...به شخصه فکر می کنم نویسنده ام در شخصیت پردازی من افتضاح عمل کرده.

نه که هوا بپره تو گلومون ولی یه وقتایی انقد میخندیم سرفمون میگیره. نه به خاطر شیطونیای بذاق و پایه بودن نای به خاطر اینکه یهو نفس کشیدن سخت میشه یادمون میره 

دوستِ جدید به نظرت اگه دلفینا تو اب قهقهه بزنن اب میپره تو گلوشون؟

عکس هم خنده دار بود و هم پر مفهوم !

نه :)  اشتیاق شدید به فرار کردن :)

سلام من جدیدم . بیا دوست شیم :>

این احتمالا خوش حال کننده ترین جوابی بود که میتونستم ازت بگیرم :)))))

فقط یه سوال ذهنمو درگیر کرد، چرا بهمنشیر؟!؟! 

امان از این سردرگمی...

خیلی قشنگ مینویسی:)

نه راستش یادم رفت فک کنم بهش =)))

دیدی جاده‌های اون سمت چقده قشنگن؟ ^_^

چه مثالی زدید اصن. به اسم وبلاگ واقعا میخورد

سلام و عرض ادب :)

گفتی گذشته، هیچ وقت نتونستم از گذشته ام فرار کنم، اولین ضربه رو تو دوران کودکی بهم زدن

بی هوا یاد این بیت افتادم،

طفل بود دزدکی پیرو علیلم ساختند

هرچه گردون می کند با ما نهانی می کند

بهترین هارو براتون آرزو دارم :)

فکر میکنم رسالتمون اینه که در هر لحظه درست ترین کار رو بکنیم و وقتی این پازل های انتخاب ها رو کنار هم بچینی به رسالتت خواهی رسید :)

همین انتخاب ها و طی مسیرها همین ها رسالت ماست!

برگرفته از رمان  "روی ماه خداوند را ببوس" از مصطفس مستور

فک کنم این کتاب رو مخصوص درگیری های اعتقادی آدم با خودش توی جوونی و نوجوونی نوشتن :)

رهایی در مقابل رسالت.

ولی این‌ها مقابل هم نیستند. 

من هیچ اشکالی نمی‌بینم. یک آدم فرهیخته، با مطالب زیاد در مغز که در این سن هجده سالگی در حال قل قل خوردن بر روی شعله منطق اند. خب، یک سال دو سال دیگه، حاصل این پخت و پز می‌شود یک نظام استوار جهان‌بینی. آن زمان دیگر رها شدی، از دست تفکرات و بندهایی که امروز متصوری. و می‌رسی به این جمله که هر چه هست، یک رسالت داریم و آن گرم کردن دنیاست. لذت بردن. کنم کردن از سر شوق. و کمک نکردن از سر ریا و اخبار و وظیفه و حرف. مثل کولر و ماست موسیر تو را چطور به وجد آورد، باید به وجد آمد و تلاش کرد، خنداند و دلداری داد. توصیه کرد به صبر. توصیه کرد به حق. تو که ماشاالله راحت به وجد می‌آی. با این نوع نگاه به دنیا. من اشکالی نمی‌بینم.

مراقب باش. رو نده. سر بسته بگم. یکی دو سالی همانجا بیاست و قدم بر ندار. بگذار بیایند طرف تو. تو همانجا بیاستی خودش گرمای محفل است. و بعد تغییر می‌کنی، و هیچ گاه بلند نخند. مگر در خلوت. یا کنار جک و جونورها در جنگل. من در تو هیچ اشکالی نمی‌بینم.

به این فکر می کنم که به یه جای جدید برم، تا از نو شروع کنم

اینکه نمیدونم رسالتم چیه شاید بدلیل عدم شناخت خودم باشه، سردرگم هستم

DRAPETOMANIA : THE OVERWHELMING URGE TO RUN AWAY

میشه بدونم چن سالتونه؟ 

کلا این روزها ادم ها سرگردان شدن(فکر ها مشغول؛آینده مبهم و....)

این عکس من رو یاد این انداخت که کولر روشن کنیم سردمون میشه خاموش کنیم گرممون میشه(یوم القاطی)..

موفق باشید..

من که دیگه بی‌هویت هستم :دی 

ولی خب در کل نگران نباش، علیه خودتم چیزی ننویس (نمیخوام بگم بر علیه اشتباهه :دی) سرزنش کردن خوبه نه انجام بده چون واجبه ولی بدون چیزی رو بهت نشان نمیدن. 

زندگی یه بوم نقاشیه فقط کافیه که خودت ترکیب درست رو انتخاب کنی تا به دلت بشینه، و دقت کن میگم خودت. مجهول این معادله (زندگی) خودمونیم، البته مجهول خالی کاری که نمیتونه بکنه:)) معلوما راهنماییش میکنن. پس برو به سمت معلوم ها ترکیب درست رو پیدا میکنی. 

موفق و پیروز باشید. 

پ.ن: یک شب با خواهر و عمه ام نشسته بودیم یعنی میشه بگی هر کدوم سر جای خودمون خوابیده بودیم، منم اونموقع گفتم صدام خوبه برای بقیه کتاب میخونم:)) اونا هم گفتن خب برای ماهم بخون منم گفتم باشه همین کتابی که شما میگین رو اون روز گرفته بودم شروع کردم به خوندن:)) کتاب جالب شروع میشه خواننده عزیز! :دی 

و همینطوری خوندم و خوندم برای خودم توی کتاب غرق شده بودم که به خودم اومدم دیدم خوابیدن:دی مثل اینکه ب، بسم الله را که گفته بودم خوابشون برده بوده:)))) 

اره ، میخوام برم یه جایی که هیچ‌کس رو نشناسم، هیچ‌کس من رو نشناسه، حتی ترجیحا زبونشون رو بلد نباشم؛ بعد اونجا بتونم خودم رو با خودم معرفی کنم، نه با اسم و رسم و نشون و فامیل و دختر فلان و ... میخوام خودم باشم، خودِ خودم!

البته این اولویت دوممه، اولویت اولم اینه که بتونم برم توی جنگل با حیوون‌ها زندگی کنم، مثل کارتون‌ها زبونشون رو بفهمم و دوستانه با هم زندگی کنیم، ما که از دنیای آدم ها خیری ندیدیم شاید تو دنیای حیوون ها حالمون بهتر بشه (حیف که نمیشه تو کارتون‌ها زندگی کرد)

تا حالا به بی‌هویتی این شکلی که گفتی نگاه نکرده بودم‌.

++ چه عکس خوبه :دی

میخوام باهاش برم از این شهر شاید از زمین! می‌خوایم بریم به ستاره‌ی اون. فقط خودم و خودش... نمیدونم اونجا اوضاع چجوریه ولی چشمهاش منو مجاب می‌کنه که برم بدون هیچ سوالی.

رسالت... 

چه قدر بهش فکر می‌کنم. 

هر کاری که می‌کنم می‌گم داری چی کار می‌کنی سولویگ؟ ته‌ش که چی؟ حس می‌کنم باید یه چیزی باشه که وقتی انجامش می‌دی به این سوال نرسی. به این پوچی.

+اون عکس آخر عالیه. 

السلام العیک یا ابا نارنجی!

چه احساسات مختلفی را با هم از سر میگذرانی! مثل این روز های من!

همه ی نوجوان ها با خودشان درگیرند بابا!زیاد سخت نگیر ؛)

عکسس فقط 😂😂

آقا :/

یکی اون بی هویتی، یکی رسالت ذهنمو مشغول کرد واقعا.

اومدم جواب بدم گفتم یه دقه وایسا، اصن می‌دونی رسالت خودت چیه؟ ینی تا حالا بهش فک کردی؟ پس حرف نزن فعلا برو یه کم فک کن :/ (اینا رو با خودم بودما :دی) 

عکس آخر پست عاالیه :)) 

فکر کنم رسالته خودش کم کم با یه نشونه هایی خودش رو نشون میده. ولی خیلی جزیی. فکر کنمم راه پیدا کردنش اینه که تو دوراهی ها راه سخت تر رو آدم بره. فکر کنم. فککر کنم

سلام :)

چه پست خوبی :) 

باز گفت کلمانتین :)))