پنجشنبه ۴ دی ۹۹
این پست کوتاهه
خواستم بگم چقد خوبه یه سری هارو پیدا میکنم.
دیروز تو فیلم دکتر معجزه، علی میگفت من به امید های کوچیک باور دارم.
و بعدش یه جمله ای رو شنیدم که میگفت وقتی رویا هست، ینی هنوز امیدی وجود داره.
خب من الان فک کنم چند تا امید دارم برای ادامه دادن.امید های جدید و کوچیک.امید هایی که زیاد هم دلگرم کننده نیستن اما بند وجودو نگه میدارن برای زنده بودن.امید هایی که سازنده هاشونو نمیشناسم.اما میدونم هستن.
تقدیم به نوترال و علی گردالی و چارلی و مارچلو و زیگفرید و لنی.
دارم سعی میکنم تو ذهنم حرفای این پست رو پوچ کنم اما نمیشه.
راستی من چجوری از هاتف عذرخواهی کنم به خاطر ایمیل هامون؟
میخوام قیافه وبلاگمو تغیر بدم.
