دوشنبه ۲ آبان ۰۱
عادت این پشت سر نگهیدن هیچ نمی افتد از سرم رو زمزمه میکنم و خداحافظی دختر و دوتا دوستش رو میبینم.تصور میکنم رابطه خاصی بینشون هست، صمیمیتی حاشیه دار با پتانسیل شروع یک انحراف اساسی از بی حسی های دوستانه. دختر میدوئه و پشت سرش رو نگاه نمیکنه. اما من چشمای پسر هارو میبینیم و نشونه ای از میل اتصال به پاهای دونده ی دختر نیست. هیچ نگاه عاشقانه ای دویدن شیطنت امیز دختر رو بدرقه نمیکنه. غمگین میشم. اینارو بیخخیال صبح کلاس دارم و وقت خابه
