تجربه گر

شبنم گفت نه. منم خندیدم.
توفیق گفت آره، بخشیدم. منم بوسش کردم.
پدر مجرد گفت خودشه، همینجوری باش. منم گفتم همیشه.
سیب گلاب تپل گفت برات از ته دل خوشحالم. منم گفتم مرسی که هستی.
هندی گفت دوس داره ببینتم. منم گفتم بریم ببینیم.
کدو گفت اگه به فکر بودیم اینجوری نمیشد.اره.اره. منم گفتم حالا چیکار کنیم.
مرغ حنایی گفت تو قیافت ادمو اروم‌میکنه، خوشکل تر از همه مبیناست. منم گفتم اره، واقعا زن جذابیه.
الهام گفت کی تموم میشه(با اشاره به کتابا). منم گفتم هیچوقت.
زهرا گفت باید از اونی که اینکارت کرده تشکر کنم(اشاره ب موهام).منم گفتم اره، خوب ساختتم.
رضا گفت عه با ما میای... چه افتخاری (به شوخی رندانه) منم گفتم آره، دوست داشتی؟
موری گفت چه لاغر شدی، منم گفتم بشینم رو پات؟
خانمه گفت بیمه یادت نره، منم گفتم باشه.
سبز ابی کبود گفت چقدر خوبه که عشق به چندین نفر رو تجربه کردم، منم گفتم خوشحالم برات کیمیای عزیزم...
وراج گفت متولد۷۸ ام، منم گفتم پشمام.
قاسم پور گفت سر کلاس ازمایشگا باید اکسل بکشین، نه تا گذارش کار باید تحویل بدین، باید۱۲ نمره امتحان کتبی بدین. هستین؟ گفتم:+
امیری گفت میدونین جواب این چیه؟ گفتم:_
انسان مدرن گفت مثبت دادنم ب این دلیل نیست که فهمیدمش. منم گفتم دروغ گفتی.
سوفی گفت پس باید احتیاط کنه.منم گفتم تعهد یعنی تلاش بر خطا نکردن؟
صدام گفت سلام، منم گفتم سلام عامو، خوبی؟
ایمپاستر برام کتاب فرستاد، منم گفتم تنکیو^^
کولی داشت ویس میگرفت تو اتاق، منم گفتم هاااایییییااااااه
جادوگر شهر از گفت کارم تمومه، منم گفتم نه دیگه برو قلیون درست کن من میشورم.
ناصر پسر خاله گفت من بهش میگم از نظامی بودن خوشم نمیاد، میگه میخوام پلیس شم.منم گفتم باید بره خودش ببینه.
مزوسفر گفت میخوای بری؟ منم گفتم فعلا نه.یه خورده دیگه، طبق مقیاس سن کیهان.
لیلا گفت بهم توجه کن، منم گفتم طلاقم بده.
هاتف گفت ببین قرار نبود وحشی بازی در بیاریم، منم گفتم ولی منو الان کله خر کردی.بدجور.
ببعی معصوم گفت برام لواشک بیار، منم گفتم مغازه بستس.
پسره گفت صدامو میشنوی؟قابلی نداره، منم گفتم اقا شرمندم،ممنون.۳۲۵۳.
میت گفت گرم شده، عرق کردیم. منم گفتم اخ جون، کولر اسپیلت رو ۱۶.
یارو گفت نخش کمیابه.ندارم. طوسی بزنم؟ گفتم به به، چه زیبا، بزن اقا بزن.
الهه گفت اسمت چیه؟ منم گفتم ریحانه.
لئون گفت خودت چطوری؟ منم گفتم مراقب خودت باش عزیزم.
یه بیولوژیستی گفت دی ان ای ذرات بلال رپ تغیر بدیم رنگش عوض میشه، منم گفتم واو.
ریحانه گفت
Je veux de l’amour, de la joie, de la bonne humeur، منم گفتم what else?

خوابم میاد و از نسبیت راضی نیستم. یک ساعت و نیم حروم شد.
فردا دو ساعت نسبیت میخونم.
میلر اصلا تو کتش نمی‌رفت اتر وجود نداره.پنج بار ازمایش کرده.  داشتم به اینکه شاید برای یک ازمایش باید ۶ ماه صبر کنی تا زمین بچرخه  فکر میکردم.خیلی سخت میشه همه چی. میلر ۲۰ سال تو کف مخالفت با اتر بود.
پی نوشت: سرتیترا نصف دیگه ماجرای روز رو تشکیل میدن.
لاو یو ساپینزا، رم، شب ب خیر

فک کنم اگه همه چی خوب پیش بره زندگیم از این هفته شروع میکنه افتادن روی دور تند.
یکم میترسم.
پوف!
عب نداره.بریم ببینیم.
تو راه برگشتن داشتم به این فکر میکردم که سال دیگه عید، هرمز، یه لباس بلند سفید با حاشیه های طلایی سوزن کاری شده پوشیدم و اون صندل زیبای کرمی رنگی که وقتی پنجم دبستان بودم، ی بار پوشیدمش رو، به پام دارم. همونی که انگشتی بود، ولی تا بالا پیچ میخورد میومد دور ساق پا. و خب موهامم بلند شده(هرچند یکم بعید میدونم به اندازه ای که تو ذهنمه شده باشه ولی خب،«مالیات که نمیگیرن») و اینکه، یه چیزیم بستم دور سرم. لباسمم استین سه ربع عه و رو انگشتام تا بند اخر نقش حناست. هوا هم بدحور گرمه و اتیشه. هرچند لباس سفیده ولی دلم نمیخواد بدنم مشخص باشه.یه حریری از داخل میزنم تنگش. یه جفت گوشواره چوبی هم آویزون کردم.از اونا که الان نمیدونم چجوری توصیفش کنم. و، یه چیز مهم تر هم توی اینه هست(;
چقدر دلم میخواد زودتر تابستون و پاییز و زمستون تموم شه تا عید سال دیگه بیاد.
خب دیگه، شب بخیر. خدانگهدار!

ساعت ها حرف زدیم. این چهار پنج ساعت، نگاهی به تکامل ما بود. و خوشحالیم که به این نسخه رسیدیم. خوشحال نه، بیشتر انگار یک جور ازادیه. انگار برگشتیم به وطنی که توش غریب نیستیم. انگار بلاخره میگی اوفیش، رسیدم خونه، هیچی دشویی خونه ادم‌نمیشه! راستشو بخواین از اینحا به بعد، بازنگشتن به سابق یه مسئلس و اینکه چجور رفتار کنیم هم یه مسئله. ما هیچوقت تو این ور ماجرا نبودیم از قبل. شاید ناشناختگی مارو دیپورت کنه زندان. بهتره صحیح تر بیان کنم حالمونو: یه جور ازادیه، وقتی برگشتی وطنی که توش غریب نیستی و‌میبینی خیابونا عوض شده، شهرا ی مدل دیگه شدن و این دنیای بیرون، کلی ادم داره که منتظرن بببنن حبس تادیبی چی بارت آورده.انگار میگی اوفیش رسیدم خونه ولی دشویی دیگه ایرانی نیست و فرنگیه‌.
ما وقتی باهم حرف میزنیم چیزهایی بیشتر از کلماته که رد و بدل میشه.عمیق تر از کلمات همو میفهمیم. امشب که داشت می‌گفت ترکیده و یه سری حرفارو زده و از اون ب بعد انقد ارامش داشته که دیگه بحث های همیشگی بینشون پیش نیومده، گریم گرفت. خیلی بده وقتی اسیر دست خودت باشی. وقتی یه چیزی اذیتت کنه و بارها پیش بیاد و بار دهم تو بترکی و هرچی از دهنت در میاد بگی و ببینی که قصر طلایی ای که ساختی داره از هم‌میپاشه ب دست خودت، اینو به عینه ببینی. ببینی چطور خود واقعیت نشسته یه گوشه ای و داره به خودت نگاه میکنه که مثه هیولای شکموی انیمه شهر اشباح،افتاده روی تمام مرزا و قول و قرارهای با طرف مقابلت و اونارو میبلعه. و تو میبینی که داری باز هم اتیش میزنی همه جارو.گریه کردم چون در اومدن از این گودال عمیق کار راحتی نبود و امروز ایزما هم در اومده.
خوشحالم. شب خیلی خوبی بود.

شب بخیر!‌